Pet godina za redom, u periodu 1979-1983, tokom leta je igran Beogradski turnir koji je Partizan osvojio tri puta, odnosno prve i poslednje dve godine. Na svih pet turnira sreli su se ,,večiti rivali“ a Partizan je u tim odmeravanjima snaga sa Crvenom zvezdom upisao tri pobede i dva poraza.
Prvi beogradski turnir odigran je 07. i 08. jula 1979. godine. Prvog dana sastali su se Crvena zvezda i Vojvodina (2-0) dok su „crno-beli“ bili ubedljivi protiv OFK Beograda. Pred 12.000 gledalaca sudio je Todor Oluški iz Novog Sada a strelci u pobedi Parizana od 3-0 bili su Slobodan Santrač (2) i Dževat Prekazi. Za Partizan su na tom meču nastupili: Zalad, Trifunović, Đurović, Klinčarski, Stojković, Lazičić (Varga), Radović (Živković), Pavković (Todorović), Santrač (Jović), Prekazi i Boško Đorđević.
Drugog dana turnira, 08.07.1979, Partizan je u Humskoj savladao Crvenu zvezdu 3-1 posle preokreta i tako osvojio pehar ,,Beograd 1979”. Naime, gosti su poveli pogotkom Miloša Šestića
nakon 14 minuta igre, da bi prvo Varga u 55. izjednačio, a Zvonko Živković u 84. i Slobodan Santrač pred sam kraj meča pogotkom iz penala doneli Partizanu pobedu. Utakmica je odigrana po jakoj kiši, sudio je Dragan Delević iz Beograda, a sastav ,,crno-belih” izgledao je ovako: Zalad, Trifunović, Đurović, Klinčarski, Stojković, Jocić, Živković, Pavković, Santrač, Prekazi i Varga.
nakon 14 minuta igre, da bi prvo Varga u 55. izjednačio, a Zvonko Živković u 84. i Slobodan Santrač pred sam kraj meča pogotkom iz penala doneli Partizanu pobedu. Utakmica je odigrana po jakoj kiši, sudio je Dragan Delević iz Beograda, a sastav ,,crno-belih” izgledao je ovako: Zalad, Trifunović, Đurović, Klinčarski, Stojković, Jocić, Živković, Pavković, Santrač, Prekazi i Varga.
Turnir ,,Beograd ‘80” bio je međunarodnog karaktera pošto su osim naša dva najveća kluba učestvovali i engleski Arsenal, odnosno brazilska ekipa Vasko Da Gama. Partizan je u prvom meču 9. avgusta 1980. ubedljivo poražen od večitog rivala. Dva gola postigao je Repčić, jedan Milko Đurovski za konačnih 3-0. Meču je prisustvovalo 40.000 gledalaca a sudio je Dragan Komadinić. Za Partizan su igrali: Ivančević, Ješić, Đurović (Pavković), Trifunović, Stojković, Hatunić, Zavišić (Grubješić) (Smajić), Živković, Varga, Klinčarski, Prekazi (Miodrag Stevanović).
U prvom meču dana Brazilci su savladali Engleze sa 2-1. Sutradan (10.08.1980) ,,crno-beli” su pred 30.000 gledalaca odigrali meč bez golova protiv londonskog Arsenala, a potom slavili nakon izvođenja jedanaesteraca i tako zauzeli treće mesto. Startnih jedanaest u mnogome se razlikovalo od prvog meča: Zalad, Ješić, Mašić, Trifunović, Stojković, Kaličanin, Grubješić (Miodrag Stevanović),
Radović, Varga (Đelmaš), Smajić, Prekazi.
U prvom meču dana Brazilci su savladali Engleze sa 2-1. Sutradan (10.08.1980) ,,crno-beli” su pred 30.000 gledalaca odigrali meč bez golova protiv londonskog Arsenala, a potom slavili nakon izvođenja jedanaesteraca i tako zauzeli treće mesto. Startnih jedanaest u mnogome se razlikovalo od prvog meča: Zalad, Ješić, Mašić, Trifunović, Stojković, Kaličanin, Grubješić (Miodrag Stevanović),
Radović, Varga (Đelmaš), Smajić, Prekazi.
U saopštenju SUP-a Beograd koje je zvanično izdato nakon finalne utakmice između Zvezde i Vaska piše između ostalog: ,,… u drugom poluvremenu, grupa navijača koja je nosila Partizanova obeležja na južnoj tribini stadiona Crvene zvezde ponašala se krajnje nepristojno i vulgarno prema navijačima domaćeg tima. Glasno su u više navrata skandirali `semafor u kvaru, pušite nam karu`. Prilikom uzvikivanja bili su okrenuti prema sektoru zapad gde su se nalazili navijači domaćeg tima, držeći se pritom za polni organ.”
O ponašanju navijača Partizana na Beogradskom turniru 1980. pisalo se i u Tempu. Jedan iznervirani čitalac iz Poljice kod Tuzle obratio se svom omiljenom magazinu pismom: ,,… vrlo teško pao mi je nepristojan gest navijača Partizana na nedavnom turniru Beograd ‘80. Umesto da bodre jedan
jugoslovenski klub, oni su bodrili inostrane ekipe i to baš kada je Zvezda dobro igrala. Pitam se šta će se dogoditi kada Zvezda bude igrala u narednom Kupu šampiona, hoće li i tada partizanovci navijati protiv našeg šampiona?!…”
jugoslovenski klub, oni su bodrili inostrane ekipe i to baš kada je Zvezda dobro igrala. Pitam se šta će se dogoditi kada Zvezda bude igrala u narednom Kupu šampiona, hoće li i tada partizanovci navijati protiv našeg šampiona?!…”
Beogradski turnir 1981. godine odigran je na stadionu JNA. Partizan i Crvena zvezda sastali
su se 18. jula pred 35.000 gledalaca. Pogotkom u nastavku meča “crveno-beli” su slavili minimalnu pobedu. Sudio je Zoran Petrović, a Partizan je igrao u sledećem sastavu: Stojić, Mašić (Radović), Ješić (Radanović), Stojković, Kaličanin, Đelmaš, Kličnarski, Ugljanin, Vukotić, Varga. Sutradan, golovima Ace Trifunovića i Zvonka Varge Partizan je bio bolji od OFK Beograda (2-1). Meč za treće mesto pratilo je oko 8.000 gledalaca, sudio je Borislav Stanković a crno-beli tim izgledao je ovako: Ivančević, Ristović, Rojević (Mašić), Radanović, Stojković (Lazičić), Lilić, Đelmaš (Radović), Trifunović, Ugljanin, Smajić, Varga.
su se 18. jula pred 35.000 gledalaca. Pogotkom u nastavku meča “crveno-beli” su slavili minimalnu pobedu. Sudio je Zoran Petrović, a Partizan je igrao u sledećem sastavu: Stojić, Mašić (Radović), Ješić (Radanović), Stojković, Kaličanin, Đelmaš, Kličnarski, Ugljanin, Vukotić, Varga. Sutradan, golovima Ace Trifunovića i Zvonka Varge Partizan je bio bolji od OFK Beograda (2-1). Meč za treće mesto pratilo je oko 8.000 gledalaca, sudio je Borislav Stanković a crno-beli tim izgledao je ovako: Ivančević, Ristović, Rojević (Mašić), Radanović, Stojković (Lazičić), Lilić, Đelmaš (Radović), Trifunović, Ugljanin, Smajić, Varga.
Beogradski turnir 1982. igran je na stadionima u Humskoj i Ljutice Bogdana. Osim Crvene zvezde i Partizana, učestvovali su Galenika i OFK Beograd. Prvog dana turnira 05.08.1982. pred oko 35.000 gledalaca ekipa Miloša Milutinovića pregazila je večitog rivala sa 3-0 na njegovom terenu. Dragan Mance dovodi Partizan u vođstvo pred sam odlazak na odmor, da bi ponovo Mance novim golom nakon samo par minuta igre u nastavku udvostručio prednost gostiju. Kapiten Moca Vukotić postavio je konačan rezultat u 69. minutu. Beli dres Partizana tog dana nosili su: Zalad, Radović, Rojević, Trifunović, Radanović, Ješić, Dimitrijević, Živković (Milan Đerić), Mance, Vukotić (Kostić), Popović
(Đelmaš). Sudio je Stanković iz Beograda. U predigri Galenika je savladala OFK Beograd sa 2-0, pa je narednog dana na programu bilo finale između Partizana i Galenike.
(Đelmaš). Sudio je Stanković iz Beograda. U predigri Galenika je savladala OFK Beograd sa 2-0, pa je narednog dana na programu bilo finale između Partizana i Galenike.
Sportski ilustrovani list ,,Tempo” u broju 859 od 11. avgusta 1982. doneo je foto izveštaj sa trunira na dve strane uz kraći komentar: ,,U finalu četvrtog Beogradskog turnira odlučivali su penali iako su
navijači ,,crno-belih” pretili Zemuncima da će im učenici Miloša Milutinovića napuniti mrežu. Posle velikog slavlja u susretu sa Crvenom zvezdom fudbaleri Partizana namerili su se na odlične igrače Galenike. Trener Ivan Čabrinović pripremio je svoje igrače i taktički pa su sva nastojanja kapitena Vukotića da svoje drugove što pre dovede do pobede, ostala neuslišena. Tek boljim izvođenjem penala slavio je Partizan (5-4 golovima Trifunovića, Radanovića, Đelmaša, Živkovića i Mancea). Četiri beogradska prvoligaša (četiri nakon 21 godine čekanja) izveli su sve najbolje snage za uvertiru u prvenstvo i dobili nepodeljene simpatije.”
navijači ,,crno-belih” pretili Zemuncima da će im učenici Miloša Milutinovića napuniti mrežu. Posle velikog slavlja u susretu sa Crvenom zvezdom fudbaleri Partizana namerili su se na odlične igrače Galenike. Trener Ivan Čabrinović pripremio je svoje igrače i taktički pa su sva nastojanja kapitena Vukotića da svoje drugove što pre dovede do pobede, ostala neuslišena. Tek boljim izvođenjem penala slavio je Partizan (5-4 golovima Trifunovića, Radanovića, Đelmaša, Živkovića i Mancea). Četiri beogradska prvoligaša (četiri nakon 21 godine čekanja) izveli su sve najbolje snage za uvertiru u prvenstvo i dobili nepodeljene simpatije.”
Finalni meč odigran je pred 20.000 gledalaca a Partizan je tog 6. avgusta 1982. nastupio u sastavu: Zalad, Radović (Kuzmanovski), Rojević, Trifunović, Radanović, Ješić, Dimitrijević (Đelmaš), Živković, Mance, Vukotić (Smajić), Popović (Kostić).
Tradicionalni fudbalski trunir “Beograd 1983” završen je trijumfom Partizana. U konkurenciji Vardara, niškog Radničkog i Crvene zvezde ,,crno-beli” su prikazali najviše i zasluženo osvojili kristalni pehar Fudbalskog saveza Beograda. Najlepši meč turnira viđen je prvog dana kada je Partizan savladao Radnički sa 3-2, golovima Šalje, Varge i Živkovića. Pred 15.000 gledalaca na stadionu u Ljutice Bogdana sudio je Vlajić iz Beograda a
Partizan je nastupio u sastavu: Zalad, Slavko Karanović (Radović), Rojević, Radulović, Ješić, Mašić, Sarajlić, Dimitrijević (Smajić), Varga (Mance), Martinović (Živković), Šalja.
Partizan je nastupio u sastavu: Zalad, Slavko Karanović (Radović), Rojević, Radulović, Ješić, Mašić, Sarajlić, Dimitrijević (Smajić), Varga (Mance), Martinović (Živković), Šalja.
,,U meču sa Partizanom, Radnički je pružio partiju kakvu odavno nije pružio nijedan naš tim. Nišlije su igrale moderno i lepo, vezli na sredini terena i munjevito prelazili u napad. Postigli su dva ,engleska” gola i – izgubili sa 2-3! Jer je Partizan, koji je takođe igrao odlično, znao majstorski da iskoristi trenutke njihove slabosti. U finalu turnira 07.08.1983. pred skoro 60.000 gledalaca na semaforu je nakon poslednjeg zvižduka sudije Zoran Petrovića stajalo Crvena zvezda – Partizan 1-2. Domaći su poveli u prvom minutu nastavka meča da bi samo pet minuta kasnije Prekazi izjednačio na 1-1, a potom dvadesetak minuta kasnije još jednim golom preokrenuo rezultat za slavlje ,,crno-belih” koji su nastupili u sastavu: Stojić, Radović, Rojević, Dimitrijević, Ješić, Mašić, Smajić, Živković, Mance (Šalja), Vukotić, Prekazi (Varga). Drugi Prekazijev pogodak koji je proglašen igračem meča bio je posebno lep: ,,Gol za enciklopediju – Prekazi je preciznim felšom iz slobodnog udarca sa dvadesetak metara pogodio sam ugao gola – parada Ivkovića bila je uzaludna”, pisalo je u izveštaju u ,,Tempu”
koji je izašao 10. avgusta 1983.
koji je izašao 10. avgusta 1983.
Autor: Igor Todorović Zgro
* Zabranjeno preuzimanje delova teksta ili teksta u celini bez dozvole autora teksta i bloga!