Blog

Partizanova učešća na Mostarskom turniru

  Svi ljubitelji fudbala koji su rođeni pre trideset ili više godina, i koji se sećaju nekadašnje fudbalske lige u velikoj Jugoslaviji, dobro znaju koliko je ta liga bila jača u odnosu na sve ove današnje koje se igraju na prostorima bivše SFRJ. Veća populacija, veća fudbalska baza, veći broj igrača i jakih klubova, donosili su iz nedelje u nedelju obilje zanimljivih utakmica.Četiri kluba – giganta iz ,,velike četvorke”, još dva puta toliko klubova koji su u Jugoslaviji osvajali bilo kup, bilo prvenstvo (Sarajevo, Željezničar, Velež, Rijeka, Vojvodina, OFK Beograd, Vardar, Borac…), uz ostale, veoma neugodne ekipe poput Slobode, Radničkog, Budućnosti ili Osijeka, iz današnje perspektive izgledaju kao pravi divovi. U takvom fudbalskom okruženju, utakmice za šampionat i Kup Jugoslavije bili su nešto što se čeka iz nedelje u nedelju, iz srede u sredu.
Ipak, nisu to bila jedina takmičenja vredna spomena. Nekako nepravedno, u senci  su ostalibrojni turniri koji su održavani u pauzama između dva dela šampionata, a koji kvalitetom nikako nisu zaostajali za takmičarskim mečevima. Svojim značajem i renomeom izdiglo se tada nekoliko turnira, a učešće ili trofej osvojen na njima, predstavljali su vrlo bitnu stvar za prestiž i ugled klubova. Izdvajamo Trofej Marjan u Splitu, Mostarski turnir, Titogradski turnir, Kup Gornjeg Jadrana u Rijeci, Turnir u Skoplju, Letnja liga prvaka i Beogradski turnir.Danas pišemo o Mostarskom turniru kroz prizmu Partizanovih učešća, astatistiku i podatke koji su pred Vama neumorno je sakupio i prezentovao ih kroz ovaj tekst Igor Todorović Zgro.
Fudbalski turnir u Mostaru
  Fudbalski turnir u Mostaru održan je prvi put 14. februara 1965. godine, povodom 20 godina od oslobođenja ovog grada. Organizatori turnira bili su grad Mostar i FK Velež, a svi mečevi igrali su se na Veležovom stadionu pod Bijelim brijegom, na kojem danas igra HŠK Zrinjski.
  U premijernom izdanju turnira, pobednik je bio domaćin Velež, a učestvovali su još i Budućnost iz Titograda (Podgorice), splitski Hajduk i tuzlanska Sloboda. Tokom godina učestvovale su 34 ekipe, od kojih čak 14 inostranih, i dve reprezentacije.
  Prvi gost bio je mađarski Diožđer, da bi narednih godina u Mostar dolazili Honved, MTK, Vašaš i Ujpešt Doža, potom austrijski Rapid i Šturm, Slavija iz Praga, rumunski Bakau, istočnonemački Magdeburg, švajcarski Lucern, iranski Tadž, te ekipe Lokomotive iz Moskve i Dinama iz Tbilisija, kao i reprezentacije SSSR-a i Poljske. Poljaci su te 1974. samo par meseci kasnije predvođeni Šmudlom, Kasperčakom, Latom, Šarmahom osvojili treće mesto na Svetskom prvenstvu.
  Domaćin Velež rekorder je sa 15 osvojenih turnira. Sarajevski Željezničar i Partizan slavili su po tri puta, dok su zagrebački Dinamo, Hajduk, Crvena zvezda, reprezentacija SSSR-a i bečki Rapid po jedanput osvojili trofej.
  Dva turnira nisu imala pobednika – 1966. godine održana je fudbalska revija sa pet ekipa, dok je 1979. godine, posle prvog dana, turnir prekinut zbog smrti tadašnjeg drugog čoveka Jugoslavije Edvarda Kardelja. Mostarski turnir poslednji put odigran je u februaru 1992. godine.
  Partizan je prvi put nastupio na turniru 1966. kada je savladao domaćina sa 3-1.Naredne godine, “crno-beli” su u finalu poraženi upravo od Veleža rezultatom 3-2. ,,Rođeni” su na poluvremenu imali dva gola prednosti kada je i odlučen pobednik, obzirom da je Partizan u nastavku preko Hasanagića i Miodraga Petrovića uspeo samo da ublaži poraz. Prvog dana turnira, 11.02.1967. Partizan je ubedljivo savladao Sutjesku sa 4-1 a golove su postigli Hošić 2, Pirmajer i Damjanović.
  Partizan je osvojio turnir 1968. godine. U uvertiri, savladana je ekipa veterana Veleža sa 6-2 (Hasanagić 4, Hošić, Pirmajer) da bi prvog dana Turnira 10. februara pred 7.000 gledalaca Partizan bio bolji od mađarskog Diožđera. Pogocima Hasanagića, Hošića i Miodraga Petrovića ,,crno-beli” su slavili sa 3-1. U finalnom meču Partizan je rasturio domaći Velež sa ubedljivih 4-0 (Vukelić, Hasanagić, Hošić, M.Petrović) i tako osvojio prvi od tri pehara Mostarskog turnira. Kao zanimljivost sa tog turnira izdvajamo činjenicu da je u polufinalu protiv mađarskog diožđera za Partizan nastupio Ivan Čabrinović, koji je kasnije stekao ugledno trenersko ime, pre svega kao trener Galenike, a zatim kao prvi trener i selektor reprezentacije Jugoslavije.
  U februaru sledeće godine Partizan je remizirao prvo sa praškom Slavijom (naredna slika) 1-1 (Hošić) a potom i novosadskom Vojvodinom 2-2 (Hošić, Vidović). Oba meča pratila je jaka kiša i oko 3.000 gledalaca.
  Naredno učešće Partizana na Turniru u Mostaru bilo je punu deceniju kasnije. U prvom meču turnira odigranom 09.02.1980. pogocima Vukotića, Varge i Santrača ,,crno-beli” su pred 15.000 gledalaca sa 3-0 savladali Sarajevo (sledeća slika), dok su narednog dana domaći fudbaleri u finalnom meču savladali Partizan minimalnim rezultatom. Sledeće godine Partizan se prvo sastao sa tadašnjim redovnim učesnikom evropskih kupova, ekipom Dinama iz Tbilisija. Sovjeti su slavili sa 1-0, dok je Partizan u borbi za treće mesto narednog dana savladao ekipu titogradske Budućnosti, nakon boljeg izvođenja penala. Regularni deo završen je bez golova. Samo nedelju dana kasnije isti rivali sreli su se u finalu turnira u Titogradu kada je domaćin slavio sa 3-0. Partizan je dan ranije, 16.02.1980. u prvom meču turnira pod Goricom bio bolji od Visle, savladavši je golovima Vukotića i Santrača sa 2-1.
  ,,Crno-beli” su drugi put osvojili Turnir u Mostaru 1982. godine. Prvog dana savladana je ekipa
zagrebačkog Dinama. Nakon što je regularni deo meča završen bez pobednika 1-1 (strelac Mance), Radmilo Ivančević, koji je na golu zamenio Ranka Stojića, doneo je Partizanu pobedu nakon izvođenja penala. U finalu se igrao večiti derbi, prvi i jedini put u Mostaru. Pred 12.000 gledalaca Partizan je poslednjeg dana januara 1982. savladao komšije sa 3-1 pogocima dva Zvonka, Živkovića 2 i Varge. U tom meču “crno-beli” dres nosili su: Stojić, Ješić, Klinčarski, Živković, Stojković, Kaličanin, Đelmaš, Kostić, Mance (Popović), Trifunović i Varga. Par nedelja kasnije ,,crno-beli” su osvojili i turnir u Skoplju savladavši prvo Dinamo iz Drezdena nakon boljeg izvođenja jedanaesteraca a potom i domaći Vardar sa 1-0 (Radanović).
  Kao jesenji prvak u februaru 1983. Partizan je u zauzeo poslednje mesto na Turniru u Mostaru. Prvo je 12.02. poražen od sarajevskog Željezničara sa 4-2 (Stojković, Živković), a narednog dana i od domaćeg Veleža sa 2-1 (strelac Bobe Pavković). Interesantno je spomenuti da su ,,crno-beli” tokom februara 1983. nakon Mostara učestvovali i na turnirima u Skoplju (1-0 protiv niškog Radničkog i 2-4 protiv Vardara) i Titogradu. Kurizoitet prvog meča u Titogradu je taj što je Partizan deklasirao upravo Velež sa čak 7-1, od kojeg je poražen samo dve nedelje ranije. Uz het-trik Dragana Mancea golove u toj goleadi postigli su još i Aca Trifunović 2, Živković i Klinčarski. Partizanu je narednog dana bio dovoljan remi sa domaćinom kako bi osvojio trofej. Rezultat je bio 1-1 a pogodak za ,,crno-bele” postigao je Trifunović.
  Partizan je još pet puta učestvovao na Turniru u Mostaru. U februaru 1986. poražen je u prvom meču od Sarajeva sa 2-1 (strelac Đelmaš) da bi se narednog dana, 09.februara, u meču za treće mesto sastao sa mađarskim Honvedom (slika u prilogu). Rezultat je nakon isteka 90. minuta bio 2-2 (Sadriju, Milonja Đukić) a Partizan je osvojio treće mesto usled boljeg izvođenja penala. Kakve su vremenske prilike tradicionalno bile na mostarskom turniru najbolje oslikava moment kada je golman Belojević izveo penal za ,,crno-bele”, prevario mađarskog golmana, ali se lopta zaustavila u blatu na samoj gol liniji.
Sledeće godine Partizan je treći put osvojio Mostarski turnir nakon trijumfa u oba meča posle boljeg izvođenja jedanaesteraca. Prvo je savladan splitski Hajduk nakon 1-1 u regularnom delu, a 08.02.1987. i Velež ukupnim rezultatom 6-5. I ovaj meč završen je bez pobednika 1-1, a strelac oba Partizanova pogotka u dva meča bio je Milko Đurovski.
  Prvog vikenda februara 1988. Partizan je pod Bijelim brijegom savladao mađarski Vašaš sa 3-1 (Katanec, Radanović, Đurovski) da bi u finalu bio poražen od domaćina, Veleža sa 2-1 (Šćepović). Partizan je učestvovao na Turniru povodom oslobođenja Mostara i 11. i 12.02.1989. Mečevi protiv Hajduka i Šturma završeni su bez golova s tim što su Splićani ušli u finale nakon boljeg izvođenja penala, dok je Partizan osvojio treće mesto pošto je bio precizniji s bele tačke od ekipe iz Graca. Na utakmicu protiv Hajduka stigla je i veća grupa ,,grobara“ u nadi da će se pojaviti i Torcida, ali Splićani nisu došli.
  Poslednji put ,,crno-beli” su igrali na Turniru u Mostaru u februaru 1990. kada su zauzeli drugo mesto nakon poraza od Veleža u meču za trofej. Domaći tim slavio je sa 2-1 pogotkom Gudelja u poslednjim trenucima. Jedini gol za Partizan postigao je Goran Bogdanović pred kraj prvog poluvremena. Partizan se plasirao u finale pošto je nakon penala savladao ekipu švajcarskog Lucerna sa 6-5. Golom Gordana Petrića ,,crno-beli” su vodili do pred sam kraj kada je Lucern izjednačio pa se pristupilo izvođenju jedanaesteraca.

Igor Todorović Zgro

Ostavite odgovor

Vaša adresa e-pošte neće biti objavljena. Neophodna polja su označena *